Instrumenty perkusyjne to instrumenty, których źródłem dźwięku jest drganie wywołane uderzeniem odpowiedniej ich części pałką, dłonią lub poprzez potrząśnięcie zestawem.
W zależności od rodzaju wykonywanej muzyki, perkusja posiada inne znaczenie. W przypadku muzyki poważnej do stworzenia odpowiedniego brzmienia wystarczy zaledwie jeden instrument perkusyjny. W muzyce rockowej oraz jazzowej odgrywa zaś główną rolę, mogącą być wspieraną przez dodatkowe elementy.
Pierwsze instrumenty perkusyjne narodziły się w Vaudeville. W późniejszych orkiestry wykorzystywały bębny, pałki oraz talerze jako oddzielne części instrumentów. W roku 1890 po raz pierwszy wykorzystano pedał nożny. Na początku nowego stulecia technikę tę przejął między innymi Dee Dee Chandler. W roku 1909 Ludwig Musser, William F. Ludwig Sr. i jego brat Theodor Ludwig wynaleźli Ludwig & Ludwig Co., opatentowując pierwszy bęben basowy z systemem pedałowym.
Po pierwszej wojnie światowej zestawy perkusyjne kojarzone były z dużym bębnem oraz dodatkowymi elementami poustawianymi wokół niego. Perkusje stały się motywem przewodnim muzyki jazzowej. W latach trzydziestych Ben Duncan wprowadził do zestawu perkusyjnego cztery podstawowe części – werbel, tom-tom, floor tom oraz bass. W kolejnej dekadzie Louie Bellson zastosował wykorzystanie dwóch bębnów basowych. Gene Krupa jako pierwszy perkusista, który użył zestawu perkusyjnego jako instrumentu solowego. Muzycy jazzowi skłonili się ku nowoczesnym technikom wykorzystywania perkusji, spośród nich wyróżnić trzeba „Papa” Jo Jonesa, Arta Blakeya, Maxa Roacha, Elvina Jonesa, Buddy’ego Richa, Louisa Bellsona, czy Joe Morello.
Gatunek rock and roll po raz pierwszy powiązany został z perkusją w utworze Surfais – „Wipe Out”, a także podczas występów Ringo Starra, który w amerykańskiej telewizji pojawiał się ze swoim zestawem Ludwiga. W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych wzrosło zainteresowanie perkusją w muzyce rockowej. Rozsławili tę technikę Stewart Copeland, Nicko McBrain, Billy Cobham i Carl Palmer.
Neil Peart rozpoczął wykorzystywać perkusję elektroniczną, a w latach dziewięćdziesiątych i pierwszych nowego tysiąclecia, instrument ten stał się częścią muzyki indie oraz pop. W dwudziestym pierwszym wieku nowe technologie i nowoczesne zastosowania pozwoliły na stworzenie wielu dodatkowych elementów perkusji, stosowanych przez muzyków na całym świecie.